Spis treści: Część I. Młodość Grzegorza Część II. Mnich z powołania, kapłan i biskup z przymusu Część III. Grzegorz pierwszym patriarchą w Konstantynopolu Część IV. Wybór dzieł

Jan Maria Szymusiak (ur. 27 listopada 1920 w Prötzel, zm. 11 września 1987 w Paryżu) – polski patrolog, badacz dziejów wczesnochrześcijańskiego piśmiennictwa.

Urodził się w rodzinie polskich emigrantów w Niemczech, od 1924 mieszkał we Francji. W 1937 rozpoczął naukę w seminarium duchownym w Cambrai. Po wybuchu II wojny światowej wstąpił do Wojska Polskiego we Francji, ukończył szkołę podchorążych, walczył w szeregach 2 Pułku Grenadierów Wielkopolskich. 25 czerwca 1940 dostał się do niewoli niemieckiej, z której uciekł po pięciu miesiącach. W 1941 wstąpił do zakonu jezuitów, święcenia kapłańskie przyjął 30 lipca 1950. W 1952 obronił pracę magisterską z teologii w kolegium jezuickim w Enghien, w Belgii i w tym roku został formalnie członkiem Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej (mieszkał jednak w dalszym ciągu poza Polską). W 1957 obronił na Gregorianum pracę doktorską z teologii Eléments de théologie de l'homme selon Saint Gregoire de Nazianze, w 1958 na Sorbonie drugą pracę doktorską, z filologii klasycznej, L'homme et sa destinée selon Grégoire le théologien.