Sztuka gotyku narodziła się około roku 1140 w Ile-de-France. Początkowo ograniczona do katedr i najważniejszych kościołów opackich tego regionu, wkrótce stała się wzorem dla reszty Francji i na koniec także dla całej Europy. Przy tym nowy styl nie ograniczał się tylko do sfery sakralnej, ale wkraczał coraz bardziej na teren kultury świeckiej i prywatnej. Gotyk – styl w architekturze i innych dziedzinach sztuk plastycznych (rzeźbie, malarstwie i sztuce sepulkralnej), który powstał przed połową XII wieku we Francji i szybko rozprzestrzenił się w Anglii (zob. architektura gotycka w Anglii), następnie w wielu innych państwach Europy. Powstanie gotyku związane jest z rozwijającą się pod koniec średniowiecza kulturą dworską, rycerską i mieszczańską. Gotyk dzieli się na trzy okresy, których czas trwania jest różny dla poszczególnych państw: gotyk wczesny gotyk dojrzały gotyk późny zwany płomienistym (flamboyant) Nazywanie stylu gotyckim zaczęło się w epoce odrodzenia i znaczyło to wówczas tyle, co barbarzyński. Goci – germańscy barbarzyńcy – od V wieku zalewali cesarstwo rzymskie, dlatego tę „barbarzyńską” sztukę nazwano gotykiem.