Historia Polski w latach 1918–1939 – historia Polski w dwudziestoleciu międzywojennym, od odzyskania niepodległości przez Polskę do zakończenia regularnych działań wojennych Wojska Polskiego przeciw Wehrmachtowi i Armii Czerwonej po agresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę i przeniesienia siedziby władz II Rzeczypospolitej poza granice kraju w związku z okupacją terytorium kraju przez agresorów. Rewolucja październikowa w Rosji i listopadowa w Niemczech doprowadziły do dalszego osłabienia zaborców, dzięki czemu szanse na utworzenie niepodległej Polski wzrosły. Dalszym krokiem do jej utworzenia był przyjazd do Warszawy Józefa Piłsudskiego i przekazanie mu władzy nad wojskiem przez Radę Regencyjną. W latach 1918–1921 na ziemiach polskich toczyło się sześć konfliktów zbrojnych, z czego tylko jeden zagrażał niepodległości – Wojna polsko-bolszewicka. Częste zmiany rządów gabinetowych, opartych na niekiedy chwiejnej większości parlamentarnej spowodowały w maju 1926 roku zamach stanu dokonany przez marszałka Józefa Piłsudskiego. Po tym wydarzeniu Polska zmieniła swój ustrój z parlamentarnego na prezydencko-autorytarny. Władzę przejęła tzw. sanacja. 1 września 1939 roku Rzeczpospolita została zaatakowana przez III Rzeszę. 17 września 1939 nastąpiła agresja ZSRR na Polskę. Atak był realizacją tajnego protokołu do paktu Ribbentrop-Mołotow. Terytorium II Rzeczypospolitej zostało okupowane przez Wehrmacht i Armię Czerwoną i wbrew prawu międzynarodowemu anektowane. Aneksja terytorium RP i ogłoszenie przez okupantów zaprzestania jej istnienia nie zostały uznane międzynarodowo. W czasie II wojny światowej ciągłość państwową II RP reprezentował Rząd RP na uchodźstwie, podległe mu Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie i dyplomacja, a w okupowanym kraju cywilne i wojskowe struktury Polskiego Państwa Podziemnego, działające nieprzerwanie od 27 września 1939 do końca wojny. II Rzeczpospolita graniczyła z Niemcami, Czechosłowacją (od 1938 ze Słowacją i Węgrami), Rumunią, ZSRR, Łotwą, Litwą i z eksklawą niemiecką (Prusy Wschodnie). Powierzchnia II RP wynosiła 389 720 km². Walutą obowiązującą na terenie całego kraju od 1920 roku była marka polska, a od kwietnia 1924 – złoty polski. II Rzeczpospolita liczyła 34,8 mln obywateli.