Tajemnicze i intrygujące historie z pozoru zupełnie zwykłych ludzi. W swych opowieściach Joanna Szczepkowska dotyka tematów, które fascynują od zawsze, pyta, kto może powiedzieć o człowieku więcej – lekarz czy uzdrowiciel; czy na nasze najważniejsze pytania odpowie nauka czy parapsychologia; jak możliwa jest miłość i bliskość z drugim człowiekiem; jak radzimy sobie z poznawaniem świata i siebie. Autorka z niezwykłą przenikliwością obserwuje ludzi, świetnie konstruuje fabułę swych opowieści, dozuje napięcia i potrafi wywołać dreszcz emocji oraz zaskoczenie. Rzeczywistość tej prozy pochłania czytelnika bez reszty, bohaterowie pozostają w pamięci długo po odłożeniu książki. Dopiero wtedy uświadamiamy sobie, że jest to nasz świat, otaczający nas ludzie i nasze problemy. To proza mówiąca o wszystkich niepokojach współczesnego człowieka – miłości, przyjaźni, grzechu, moralności, samotności, pracy, psychice oraz o przenikaniu się naszej codzienności z tym, co na zawsze pozostanie tajemnicą. Joanna Szczepkowska – jedna z najwybitniejszych współczesnych polskich aktorek, córka Andrzeja Szczepkowskiego, uznanego aktora powojennego, wnuczka Jana Parandowskiego, znakomitego pisarza i znawcy antyku. Jak sama mówi – literacka i teatralna atmosfera domu miała znaczący wpływ na jej życie zawodowe. Odtwórczyni wielu ról, które zapisały się w historii polskiego teatru. Pisarka – autorka monodramu „Goła Baba”, który gra do dziś w Teatrze Powszechnym. Stała felietonistka „Wysokich Obcasów”. Autorka tekstów poświęconych literaturze, wybitnym postaciom teatru (m. in.Gustawowi Holoubkowi, Tadeuszowi Łomnickiemu), a także głośnego artykułu „Sztuka Kultury, czyli artysta w telewizji” („Gazeta Wyborcza”). 28 października 1989 roku w "Dzienniku Telewizyjnym" wygłosiła - dziś zaliczane do „skrzydlatych słów” - zdanie, którym wpisała się w pamięć Polaków: „Proszę Państwa, 4 czerwca 1989 skończył się w Polsce komunizm”.