Książka Carla G. Hempla (1905-1997) - jednego z najwybitniejszych metodologów i filozofów nauki w XX wieku - w przystępny sposób wprowadza Czytelnika za kulisy warsztatu pracy uczonego-przyrodnika: odsłania drogi, na których dochodzi on do sformułowania hipotezy lub teorii naukowej, omawia zasady testowania i uprawomocniania koncepcji naukowych. Na obfitym materiale przykładowym ukazuje istotę poznania naukowego - jego surowe rygory i wielką wartość intelektualną i praktyczną, wyrażającą się w coraz głębszym zrozumieniu świata i w poszerzającym się wciąż zakresie zjawisk, które nauka pozwala przewidzieć. Wprowadza też Czytelnika w sporne problemy teorii nauki, relacjonując przebieg toczonych wokół nich dyskusji. Carl Gustav " Peter " Hempel (8 stycznia 1905 r. - 9 listopada 1997 r.) Był niemieckim pisarzem i filozofem. Był istotną postacią w logicznym empiryzmie , dwudziestowiecznym ruchu w filozofii nauki . Jest szczególnie znany ze swojej artykulacji dedukcyjnego nomologicznego modelu wyjaśnienia naukowego , który w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych uważano za "standardowy model" naukowego wyjaśnienia. Jest również znany z paradoksu kruków (znanego również jako "paradę Hempla").   Hempel studiował matematykę , fizykę i filozofię na Uniwersytecie w Göttingen, a następnie na Uniwersytecie w Berlinie i na Uniwersytecie w Heidelbergu . W Göttingen spotykał się z Davidem Hilbertem i był pod wrażeniem jego programu próbującego oprzeć całą matematykę na solidnych podstawach logicznych pochodzących od ograniczonej liczby aksjomatów . Po przeniesieniu się do Berlina Hempel uczestniczył w kongresie filozofii naukowej w 1929 roku, gdzie poznał Rudolfa Carnapa i zaangażował się w Koło Filii Berlińskich związane z Koła Wiedeńskiego . W 1934 r. Uzyskał stopień doktora habilitowanego na Uniwersytecie w Berlinie z rozprawą o teorii prawdopodobieństwa . W rok po ukończeniu doktoratu coraz bardziej represyjny i antysemityczny reżim nazistowski w Niemczech skłonił Hempela do wyjazdu - jego żona była pochodzenia żydowskiego  - do Belgii . W tym celu został wspomagany przez naukowca Paula Oppenheima , z którym współtworzył książkę Der Typusbegriff im Lichte der Neuen Logik z typologii i logiki w 1936 r. W 1937 r. Hempel wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie przyjął stanowisko jako Asystent Carnapa  na Uniwersytecie w Chicago . Później zajmował stanowisko w Miejskim Kolegium w Nowym Jorku (1939-1948), Uniwersytecie Yale (1948-1955) i Uniwersytecie Princeton , gdzie uczęszczał wraz z Thomasem Kuhnem i pozostawał do emerytury w 1973 roku. W latach 1974 i 1976 był emeryturze na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie, zanim został profesorem uniwersyteckim z filozofii Uniwersytetu w Pittsburghu w 1977 r. i nauczał tam do 1985 r. W 1989 r. Katedra Filozofii na Uniwersytecie Princeton zmienił nazwę na trzy wykłady "Carl G. Hempel Wykłady" honor. Hempel nigdy nie przyjął pojęcia " logiczny pozytywizm " jako dokładnego opisu Circle Vienna i Berlina, preferując opisywanie tych filozofów - i samego siebie - jako "logicznych empirystów". Uważał, że określenie "pozytywizm", którego korzenie w Auguste Comte , wywołały metafizyka materialistyczną, której empirycyci nie muszą się objąć. Za Ludwika Wittgensteina uważał Ludwiga Wittgensteina za genialnego filozofisty, który wyznawał filozoficzne spostrzeżenia w uderzającym i pamiętnym języku, ale wierzył, że on (lub przynajmniej Wittgenstein z Tractatus ) doszedł do twierdzeń, które mogłyby być wspierane jedynie przez odwołanie się do metafizyki . W przypadku Hempela metafizyka zawierała twierdzenia o tym, co nie było znane; to znaczy, hipotezy metafizyczne nie były w stanie potwierdzić lub nie potwierdzić dowodów. W 2005 roku miasto Oranienburg , miejsce narodzin Hempla, przemieniło jego pamięć o jedną z ulic Carl-Gustav-Hempel-Straße.