Ten dramat stryja Jerzego znałem od dawna. Znałem też legendę związaną z jego warszawską prapremierą w Teatrze Ateneum w 1931 roku, której głównymi postaciami, obok stryja, byli wielki mistrz Stefan Jaracz (reżyser przedstawienia, który wystąpił też w roli Człowieka) i czołowy amant filmu polskiego tamtych lat, Zbyszko Sawan (który grał główną rolę – Czandrę). Po wzruszającej uroczystości nadania Gimnazjum Nr 4 imienia Jerzego Brauna, na wiosnę 2002 r. narosło we mnie przekonanie, że mam w Tarnowie jeszcze jeden dług do spłacenia – tej szkole, jej kierownictwu, pedagogom, rodzicom i uczniom, niestrudzonej popularyzatorce postaci i dzieła stryja, dr Marii Żychowskiej, oraz ich miastu, Tarnowowi. Z tego myślenia zrodził się pomysł realizacji w Tarnowie "Europy". Sztuka ta, napisana w 1930 r., była przenikliwym ostrzeżeniem Europy przed narastającymi w niej procesami gnilnymi. Po dwóch bokach Polski kształtowały się wtedy – przecież w obrębie Europy – coraz bardziej nieludzkie reżimy totalitarne – w Niemczech i w Związku Sowieckim. Przeczytana na nowo, Europa ujawniała swój wymiar prorocki, a zarazem brzmiała niepokojąco współcześnie. Ze wstępu Kazimierza Brauna