Współczesna broń charakteryzuje się wyższą efektywnością w porównaniu do broni dawnej. Dominującą rolę w tym okresie odgrywa broń palna, a zanika zupełnie broń ochronna, oraz broń biała z wyjątkiem lancy i szabli w kawalerii, które przetrwały do XX w. Zaczęły powstawać nowe rodzaje broni: czołgi, samoloty, broń chemiczna, broń biologiczna, rakietowa, broń masowego rażenia. Połowę XIX w. przyjęto jako początek okresu współczesnego w którym wprowadzono karabiny odtylcowe strzelające nabojami zespolonymi (np. Dreyse wz.41) w miejsce odprzodowej kapiszonowej broni strzeleckiej. W tym samym czasie gładkolufowe, odprzodowe, spiżowe działa artyleryjskie powoli zastępowano bruzdowanymi, odtylcowymi działami staliwnymi, które strzelały wydłużonymi pociskami walcowymi. Zaczęto udoskonalać broń palną w celu zwiększenia jej szybkostrzelności, donośności, trwałości, manewrowości i niezawodności działania. W efekcie w końcu XIX w. doszło do upowszechnienia palnej szybkostrzelnej broni strzeleckiej oraz dalekonośnej broni artyleryjskiej. ENCYKLOPEDIA WSPÓŁCZESNEJ BRONI PALNEJ jest bogato ilustrowanym popularno - naukowym słownikiem znaczeniowym, przeznaczonym dla szerokiego grona czytelników interesujących się techniką wojskową, a szczególnie dla członków organizacji paramilitarnych, dziennikarzy, publicystów, wojskowych itp.