Wiemy, kim był Albert Einstein. Znamy - przynajmniej pobieżnie - listę jego najważniejszych dokonań, łącznie z najsłynniejszym wzorem świata, pamiętamy o nagrodzie Nobla, a także bez trudu przywołujemy z pamięci wizerunek uśmiechniętego mężczyzny z bujną, niesforną czupryną. Niezwykłość biografii Isaacsona polega nie tylko na tym, że dzięki niej uświadamiamy sobie, jak mało w gruncie rzeczy wiemy. I nie tylko na tym, że weryfikuje obiegowe opinie, jak choćby tę o Einsteinie niemiłosiernie ponoć rzępolącym na skrzypcach. Książka Waltera Isaacsona jest wyjątkowa, ponieważ jasno pokazuje, w jaki sposób Albert Einstein został wielkim Einsteinem. Bynajmniej nie było mu to przeznaczone. W trudnych i zniechęcających początkach kariery mógł równie dobrze obrać inną drogę; zostać dyrektorem urzędu patentowego w Bernie lub znakomitym konstruktorem nowatorskich urządzeń elektrycznych. Pomysłowość, upór, pracowitość, wielka wiedza i niespożyta energia - te cechy sprawiły, że wbrew wszelkim przeciwnościom (również takim jak żydowskie pochodzenie) Einstein dostał się do panteonu naukowych sław wszechczasów. Isaacson opisuje nie tylko życie swojego bohatera; wiele miejsca poświęca też jego naukowej działalności, przystępnie tłumacząc zawiłości jego teorii, a także na każdym kroku podkreśla, czego przede wszystkim powinniśmy uczyć się od Einsteina: Isaacson skupia się na Einsteinie - człowieku: charyzmatycznym i pełnym namiętności, który często niedbale podchodził do spraw osobistych, nie przepraszał za swoje poglądy i mówił bez ogródek, że nikt nie powinien być zmuszany do poświęcania osobistej wolności na ołtarzu ojczyzny. „The Publishers Weekly" W dociekliwej biografii Einsteina, Isaacson objaśnia temperament nonkonformisty i filozofa, wyjątkową naturę jego geniuszu, a wszystko to osadza w bogatym kontekście społecznym. Wyjaśnia też „zadziwiające, tajemnicze i zaskakujące" osiągnięcia naukowe Einsteina i ich doniosłe konsekwencje. „The Booklist"

Albert Einstein – niemiecki fizyk żydowskiego pochodzenia. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1921 roku za „wkład do fizyki teoretycznej, zwłaszcza opis prawa efektu fotoelektrycznego”.

Albert Einstein to twórca szczególnej teorii względności i autor wynikającej z niej równoważności masy i energii, sformułowanej słynnym wzorem E = mc2. Twórca ogólnej teorii względności – uważanej za jego największe dzieło – oraz opartych na niej pierwszych modeli kosmologicznych i pierwszych spekulacji o falach grawitacyjnych. Współtwórca pojęcia fotonu i korpuskularno-falowej teorii światła, a przez to mechaniki kwantowej. Jednocześnie – czołowy krytyk jej najczęstszej, kopenhaskiej interpretacji i współautor paradoksu EPR. Odkrywca emisji wymuszonej, statystyki Bosego-Einsteina i możliwości istnienia kondensatu Bosego-Einsteina.

Albert Einstein urodził się w piątek 14 marca 1879 r. o godzinie 11:30 w domu przy Bahnhofstrasse B nr 135 w mieście Ulm położonym w Wirtembergii na południu Niemiec. Jego matką była Paulina Einstein (z domu Koch), a ojcem – Hermann Einstein. Oboje byli Żydami. Hermann Einstein handlował pierzynami. Później jego brat Jacob namówił go do wspólnego założenia zakładu produkującego instalacje gazowe i wodno-kanalizacyjne. W 1881 r. cała rodzina przeniosła się do Monachium, gdzie powstał zakład. Tam też 18 listopada 1881 r. urodziła się Maria– jedyna siostra Einsteina.

Albert Einstein pierwszy raz zetknął się z nauką, gdy miał pięć lat. Jego ojciec pokazał mu kompas, którego działanie wywarło na nim „głębokie i trwałe wrażenie”. W tym czasie Einstein rozpoczął naukę w domu. Ponieważ jego matka była muzykiem, Albert w wieku sześciu lat zaczął uczyć się gry na skrzypcach. Lekcje gry pobierał do trzynastego roku życia. Później grał do późnej starości, dopóki nie zaczęło mu to sprawiać zbyt dużego trudu.