Dziewice konsystorskie Piekło kobiet Jak skończyć z piekłem kobiet Nasi okupanci

Pierwsza część książki, "Dziewice konsystorskie", to błyskotliwa krytyka obyczajów i hipokryzji ówczesnego społeczeństwa. Boy-Żeleński przygląda się instytucji konsystorza – kościelnego sądu, który decydował o sprawach małżeńskich. Autor ukazuje absurdalność i moralne dylematy związane z tym systemem, a także jego wpływ na życie kobiet, które były często ofiarami bezdusznych i rygorystycznych przepisów kościelnych. Boy-Żeleński, z właściwym sobie sarkazmem i wnikliwością, demaskuje obłudę tych, którzy twierdzili, że bronią moralności, a w rzeczywistości niszczyli życie wielu kobiet.

Kolejna część, "Piekło kobiet", jest jednym z najważniejszych tekstów Boya-Żeleńskiego. To przejmujący obraz cierpienia i niesprawiedliwości, jakich doświadczają kobiety w patriarchalnym społeczeństwie. Boy-Żeleński opisuje trudną sytuację kobiet, które nie mają dostępu do legalnej antykoncepcji i aborcji, co często prowadzi do tragedii i nieszczęść. Autor bezlitośnie krytykuje prawo i obyczaje, które zmuszają kobiety do podejmowania desperackich kroków. Jego teksty są wołaniem o prawa kobiet, o ich godność i możliwość decydowania o własnym ciele.

W części "Jak skończyć z piekłem kobiet" Boy-Żeleński przedstawia konkretne propozycje reform, które mogłyby poprawić sytuację kobiet w społeczeństwie. Autor nie tylko opisuje problemy, ale również wskazuje możliwe rozwiązania, takie jak edukacja seksualna, dostęp do antykoncepcji i legalnej aborcji, a także zmiany w prawie rodzinnym i małżeńskim. Boy-Żeleński argumentuje, że emancypacja kobiet i ich równouprawnienie są niezbędne dla rozwoju i zdrowia społecznego. Jego propozycje, choć często kontrowersyjne, są wyrazem głębokiego humanizmu i troski o los drugiego człowieka.

Ostatnia część, "Nasi okupanci", to seria felietonów, w których Boy-Żeleński analizuje różne formy opresji i zniewolenia, jakich doświadczają ludzie w totalitarnym systemie. Autor porównuje te formy opresji do okupacji, wskazując na mechanizmy kontroli i manipulacji, które są stosowane przez władze, aby utrzymać społeczeństwo w posłuszeństwie. Boy-Żeleński krytykuje zarówno polityczne, jak i religijne instytucje, które w jego ocenie często działają na szkodę jednostki i społeczeństwa. Jego teksty są pełne pasji, gniewu, ale także nadziei na lepszą przyszłość.

Choć felietony i eseje Boya-Żeleńskiego powstały w pierwszej połowie XX wieku, ich uniwersalność i aktualność pozostają niezaprzeczalne. Autor porusza tematy, które są ważne także dzisiaj – prawa kobiet, sprawiedliwość społeczna, wolność jednostki. Boy-Żeleński z niezwykłą przenikliwością i odwagą podejmuje się krytyki systemów, które ograniczają ludzką wolność i godność. Jego teksty są nie tylko źródłem wiedzy, ale także inspiracją do refleksji nad współczesnymi problemami społecznymi i politycznymi.

Styl Tadeusza Boya-Żeleńskiego jest niepowtarzalny – pełen finezji, ironii, a jednocześnie głębokiej empatii. Autor posługuje się językiem z niezwykłą swobodą, co sprawia, że jego teksty są łatwe do czytania, a jednocześnie pełne treści. Boy-Żeleński potrafi wnikliwie obserwować rzeczywistość i przekształcać swoje spostrzeżenia w błyskotliwe i często kontrowersyjne felietony. Jego pisarstwo to nie tylko rozrywka, ale przede wszystkim ważny głos w dyskusji o fundamentalnych wartościach i prawach człowieka.