Oskar Kolberg, wł. Henryk Oskar Kolberg (ur. 22 lutego 1814 w Przysusze, zm. 3 czerwca 1890 w Krakowie) – polski etnograf, folklorysta i kompozytor. Oskar Kolberg był synem Juliusza Kolberga, profesora miernictwa i geodezji na Uniwersytecie Warszawskim. Matką Oskara była Karolina Fryderyka Mercoeur, urodzona pod Warszawą w rodzinie francuskich imigrantów. Kolbergowie mieszkali w Przysusze od 1810 do 1817 roku. Ojciec Oskara pracował tam jako zarządca zakładów hutniczych. Po pobycie w Opoczyńskiem Juliusz Kolberg przeniósł się do Warszawy w związku z powołaniem na stanowisko profesora Uniwersytetu Warszawskiego. W Przysusze zostawili grób babki Oskara ze strony matki, oraz grób siostry Oskara, przedwcześnie zmarłej Julii. Mieszkając w Pałacu Kazimierzowskim, rodzina Kolbergów nawiązała kontakty z przedstawicielami inteligencji warszawskiej, a także związała się ze środowiskiem artystycznym. Kolbergowie zapewnili swoim synom bardzo dobre wykształcenie. Wilhelm – starszy brat Oskara – był inżynierem i kartografem. Antoni – młodszy – malarzem. Kolbergowie mieli jeszcze dwóch synów – Juliusza i Gustawa, oraz córkę Julię. Ci jednak zmarli przedwcześnie. Oskar od dzieciństwa miał styczność ze światem kultury i nauki. W domu rodzinnym spotykał się między innymi z Samuelem Bogumiłem Linde, Mikołajem Chopinem czy Kazimierzem Brodzińskim. Edukacja W latach 1823-1830 Kolberg uczęszczał do Liceum Warszawskiego, którego dyrektorem był Linde. Swoją edukację w Liceum Warszawskim odbywali także jego dwaj bracia – Wilhelm i Antoni. Uczniem Liceum był także Fryderyk Chopin. Poza nauką w Liceum, Oskar odbywał edukację muzyczną – pobierał nauki gry na fortepianie i kompozycji u T. Głogowskiego (1824), F. Vettera (1825), J. Elsnera (1830), a także u I. F. Dobrzyńskiego (w latach 1832-1834). Zmiany w życiu Kolberga przyniósł wybuch powstania listopadowego i zamknięcie Liceum Warszawskiego. Okres od 1835 do 1836 roku Kolberg spędził w Berlinie, gdzie odbierał edukację w Akademii Handlowej. W tym czasie uczył się także teorii muzyki i kompozycji Christiana F. Girschnera i Karla F. Rungenhagena.