Starożytność – okres w historii Bliskiego Wschodu, Europy i Afryki Północnej nazywany też antykiem (tylko w odniesieniu Grecji i Rzymu) i obejmujący dzieje tych regionów od powstania pierwszych cywilizacji do około V wieku n.e.

Dokładne ramy czasowe tego okresu nie są ściśle określone. Tradycyjnie za początek starożytności uznaje się powstanie cywilizacji opartej na przekazie pisemnym[1] (czyli schyłek IV tysiąclecia p.n.e., kiedy to Sumerowie zaczęli stosować pismo klinowe[2]), dla wcześniejszych dziejów rezerwując termin prehistoria. Nie ma daty końcowej, która zadowoliłaby wszystkich zainteresowanych tematem. Zwykle wiązana jest z upadkiem bądź poważnymi przemianami cesarstwa rzymskiego. M.in. rok 476[3], czyli koniec panowania ostatniego cesarza zachodniorzymskiego Romulusa Augustulusa; 395, czyli podział cesarstwa na dwie części po śmierci Teodozjusza I; początki arabskich podbojów w VII wieku i szereg innych dat.