Dzieje oręża polskiego w epoce napoleońskiej. W setną rocznicę 1812 - 1912 Praca ta pozostaje popularyzacją, daleką od tej dokładności, jakiej wymagać się zwykło od dzieł naukowych z zakresu historii wojska i wojen. Drogocenne prace i publikacje źródłowe Gembarzewskiego, Rembowskiego, Askenazego, Skałkowskiego, Handelsmanna, Sokolnickiego, dotyczące wojsk naszych ustępy w doskonałych dziełach podpułkownika Picard, komendanta Balagny, podpułkownika Reboul, majora Kerchnave, kapitana Justa, majora Friedericha, niezliczone dokumenty, zawarte w rozległych publikacjach francuskiej. Sekcyji historycznej sztabu głównego armii", mnożące się tomy rosyjskiej. Wojny Narodowej w r. 1812", doniosłe tablice rannych i poległych" i notatki biograficzne Martiniena, badanie źródłowe historii naszych usiłowań wojennych w epoce napoleońskiej.

Marian Włodzimierz Kukiel (ur. 15 maja 1885 w Dąbrowie Tarnowskiej, zm. 15 sierpnia 1973 w Mabledon – hrabstwo Kent) – generał dywizji Wojska Polskiego, historyk wojskowości, działacz społeczny, polityk. Studiował na Uniwersytecie Lwowskim. Był współzałożycielem Związku Walki Czynnej, z którego w 1914 roku wyłoniły się Legiony Polskie. W Legionach Polskich został szefem sztabu, a następnie komendantem Lwowskiego Okręgu Organizacji Strzeleckiej. Brał udział w bitwach Legionów podczas I wojny światowej. W 1917 roku, już w stopniu majora, objął funkcję komendanta w Szkole Podchorążych. Koniec roku 1919 i wiosna 1920 zastały go na stanowiskach inspektora szkół wojskowych i zastępcy szefa oddziału II sztabu. W rozstrzygających i najcięższych miesiącach wojny z najazdem bolszewickim w 1920 roku pułkownik Kukiel został najpierw dowódcą 51. Pułku Piechoty, a w czerwcu 1920 roku dowódcą 24. Brygady Piechoty. Za swoje działania bojowe otrzymał order Virtuti Militari. W latach 1925-26 generał Kukiel objął funkcję szefa Wojskowego Biura Historycznego. Po wypadkach politycznych w 1926 roku, został przeniesiony w stan spoczynku, który stał się dla niego otwarciem niezwykle pracowitego i czynnego okresu życia. Podjął pracę wykładowcy historii wojskowości na Uniwersytecie Jagiellońskim.