Nieznana twarz Masłowskiej. Dorota Masłowska w morzu, w wielkim mieście, w pracy i w samotności. Ponad płcią, ponad modą, ponad konwencją - tu i teraz. Wychowuje swój mózg, tropi duszę światową, przyswaja jedzenie z pęknięciem Nie łasi się do pieniędzy, nie jest miluchem, nie znosi przymusu. Mówi odważnie i wprost o swoich przekonaniach. O pisaniu, planach i pomysłach, o tym, co było, jest i będzie. Jedna z najbardziej spektakularnych debiutantek ostatnich lat - rozmawia z Agnieszką Drotkiewicz. Po raz pierwszy tak szczerze i bez zbędnego cynizmu mówi o sobie - o swoim życiu w Wejherowie, miłości do morza, którą prawdopodobnie ma w genach, toksycznej miłości do miasta, niechęci do jeżdżenia metrem w godzinach tłoku, magii tłumu... A także bardziej o swoich książkach - wczesnych i tych późniejszych, przeszłych i przyszłych. Masłowska odkrywa przed czytelnikiem nowe, nieznane dotychczas światy - ze słów pisarki wyłania się nie tylko obraz jej życia i twórczości, ale także obraz młodej twórczyni: kreatywnej, coraz dojrzalszej i bardziej świadomej. Doroty codziennej i Doroty piszącej - ta pierwsza jest dość uprzejma i pozbawiona charyzmy, druga: czasem aż przerażająca.