Dobro w nauczaniu hr. Tołstoja i F. Nietzschego. Filozofia i kaznodziejstwo Lew Szestow (właśc. Lew Isaakowicz Szwarcman), "urodził się w 1866 roku. W młodości pasjonował się zagadnieniami społecznymi, marksizmem i nadziejami rewolucyjnymi. Jednak pod koniec XIX wieku, w dużej mierze pod wpływem filozofii Kanta, a później zagadnień religijnych, odszedł od marksizmu w kierunku filozofii religii, stając się jedną z wybitnych postaci - rozwijającego się do rewolucji październikowej, a następnie kontynuowanego przede wszystkim na emigracji - tak zwanego Srebrnego Wieku w kulturze rosyjskiej. W roku 1919 Szestow opuścił Rosję Radziecką i osiedlił się w Paryżu, gdzie pisał i wykładał aż do śmierci w 1938 roku". Dobro w nauczaniu hr. Tołstoja i F. Nietzschego. Filozofia i kaznodziejstwo "należy do najwcześniejszego okresu twórczości Lwa Szestowa. Jest on o tyle specyficzny, że dominują w nim zainteresowania literackie, z pogranicza literatury i filozofii, że swymi bohaterami i ilustracjami swych poglądów czynił Szestow Szekspira, Tołstoja, Nietzschego oraz ich dzieła, choć zarazem odwoływał się do nich w związku z rozważaniami spraw typowo filozoficznych i religijnych ". (ze Wstępu Janusza Dobieszewskiego)