Spis rzeczy: I: Diecezja i jej granice II: Diecezja a Kościół Powszechny III: Centralne urzędy diecezjalne IV: Centralne instytucje diecezjalne V: Diecezjalne uczelnie i instytucje kulturalne VI: Organizacja terytorialna diecezji VII: Zakony i zgromadzenia zakonne w diecezji. Bolesław Kumor (ur. 1 grudnia 1925 w Szymanowicach-Niskowej pod Nowym Sączem, zm. 23 października 2002 w Lublinie) – polski duchowny katolicki, historyk specjalizujący się w dziejach Kościoła katolickiego w okresie nowożytnym, profesor nauk teologicznych. Syn Grzegorza i Kunegundy z Pasiutów. W latach 1931-1937 uczęszczał do szkoły powszechnej w Niskowej. Następnie pobierał nauki w Nowym Sączu. Rozpoczął edukację w Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego w Nowym Sączu. Po wybuchu II wojny i zamknięciu placówki uczył się w Państwowej Szkole Handlowej. Po jej zamknięciu pracował w Fabryce Przetworów Owocowych. Po zakończeniu wojny uczył się w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Jana Długosza w Nowym Sączu, a potem przeniósł się do Gimnazjum i Liceum im. Kazimierza Brodzińskiego w Tarnowie. Tutaj od 1945 do 1947 przebywał w Małym Seminarium Duchownym. Egzamin maturalny złożył w 1947. Następnie studiował filozofię i teologię. W 1952 ukończył studia teologiczne na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, w tym samym roku przyjął święcenia kapłańskie (4 maja). W 1954 uzyskał stopień licencjata z teologii moralnej na KUL-u. W tym samym roku obronił na tej uczelni pracę doktorską z historii Kościoła, napisaną pod kierunkiem ks. prof. M. Żywczyńskiego (Dzieje polityczno-geograficzne diecezji tarnowskiej (1786-1939).