Złota legenda - jeden z najpopularniejszych średniowiecznych zbiorów żywotów świętych, legend hagiograficznych i opowiadań apokryficznych ułożonych w porządku kalendarza kościelnego. Autorem jest Jacopo da Voragine (Jakub de Voragine), włoski dominikanin, a następnie arcybiskup Genui (ur. ok. 1228-1230, zm. 1298). Złota legenda powstała w drugiej połowie XIII w. U schyłku średniowiecza, a i później, dzieło to cieszyło się ogromną popularnością. Do dziś zachowało się przeszło tysiąc jej bogato iluminowanych i zdobionych rękopisów. Złota legenda jest uważana za jeden najbardziej reprezentatywnych wytworów średniowiecznej kultury, stanowi doskonałe ucieleśnienie ducha późnego średniowiecza, z jego głęboką religijnością, czcią dla męczenników, żarliwą, choć czasami naiwną wiarą w cuda dokonywane przez błogosławionych, a także z zamiłowaniem ówczesnych ludzi do opowieści przesyconych fantastyką i niezwykłością. Marian Plezia nazwał Złotą legendę „wielkim skarbcem, w którym fantazja stuleci złożyła swoje najpopularniejsze wytwory, a z którego pokolenia czerpały następnie wątki do swego piśmiennictwa, malarstwa, rzeźby i architektury”. Złota legenda przełożona została na wiele języków narodowych, również na język polski.