Dawid kontra Goliat. Niemieckie specjalne środki bojowe w Powstaniu Warszawskim

Latem 1944 roku w Warszawie powstańcy zmierzyli się z bezwzględnym przeciwnikiem. Niemcy nie tylko nie przestrzegali jakichkolwiek zasad prowadzenia konfliktów zbrojnych, masowo mordując jeńców i ludność cywilną. Mieli też absolutną przewagę w uzbrojeniu, która nie sprowadzała się jedynie do dysponowania samolotami i czołgami. Powstanie Warszawskie stało się dla Niemców także okazją do użycia specjalnych środków bojowych, również takich o wcześniej nieznanym, eksperymentalnym charakterze. Wojska pacyfikacyjne uzbrojono w miny samobieżne oraz pojazdy kierowane radiem, materiał gazowy do niszczenia pomieszczeń, najcięższe pociski rakietowe nowych typów, a nawet specjalnie sprowadzone maszyny wiertnicze. Na podstawie bogatej kwerendy archiwalnej autorzy poszerzają naszą wiedzę o narzędziach, za pomocą których realizowano rozkaz Hitlera o zdławieniu powstania i zniszczeniu miasta. Jak ukazują, ogrom zniszczeń i ofiar spowodowanych przez Niemców w Warszawie wynikał nie tylko z ich okrucieństwa i determinacji, by złamać opór Polaków mimo zbliżającej się wojennej klęski. Był także efektem użycia zaawansowanych środków technicznych, których syntetyczny i nowatorski opis przedstawia ta monografia. Książka stanowi pierwsze naukowe i pełne opracowanie zastosowania przez Niemców specjalnych środków bojowych podczas Powstania Warszawskiego. Tym samym autorzy wypełnili lukę w historiografii i przygotowali pracę, którą należy uznać za pionierską w polskim piśmiennictwie wojskowo-historycznym. prof. dr hab. Tadeusz Panecki