Książka wypełnia lukę w historiografii, dotkliwie odczuwaną przez miłośników dziejów. Autor przedstawia wydarzenia burzliwego XVIII stulecia, widziane przez pryzmat losów i działalności kobiet z najpotężniejszych polskich rodów. Znaczenie żon i matek wielmożów polskich w życiu politycznym i kulturalnym kraju wyraźnie ujawniło się dopiero w XVIII wieku. Nie znaczy to, żeby wcześniej magnatki pozostawały bierne. Rola ich była jednak mniej widoczna. Kobiety musiały usuwać się w cień mężczyzn i nawet władcza królowa Bona w oficjalnych wystąpieniach kroczyła nie obok Zygmunta Starego, lecz za nim, choć niewątpliwie wywierała ogromny wpływ na decyzje króla.