„Na początku było Słowo”. Tak zaczyna się jedna z najstarszych i na pewno najpopularniejszych Ksiąg ludzkości. To zdanie określa najlapidarniej akt stworzenia świata. Zakłada ono, że owo stworzenie było aktem woli, było cudem. Równocześnie jednak w samej jego budowie kryje się odwieczna ludzka ciekawość, a mianowicie pytanie, co było „na początku”? Kura czy jajko?
Zwyczaj sięgania do „początku”, podobnie jak i zwyczaj dopytywania się o „koniec”, jest najbardziej zakorzenionym nawykiem ludzkiego myślenia. Przywykliśmy dzielić wszystko - zarówno czas, jak i przestrzeń - na odcinki, mieszczące się w kategoriach „początku” i kategoriach „końca”. Po prostu z innym obrazem świata nie potrafimy się pogodzić, myślimy w sposób skończony, to znaczy od A do Z, od początku do końca, od jednego do...
No właśnie - tu zaczyna się problem: do ilu? Dzieci często pytają swoich wychowawców, jaka jest „największa liczba na świecie”. I kiedy dowiadują się, że liczba taka nie istnieje, początkowo są zawiedzione, później jednak zaczyna im przemawiać do wyobraźni fakt, że do każdej liczby można przecież dodać jeden i sto, i tysiąc, i milion. Za chwilę przyjdzie im także zorientować się, że nie istnieje również liczba najmniejsza, każdy bowiem ułamek można podzielić, a także ciąg liczb ujemnych jest tak samo nieskończony, jak j ciąg liczb dodatnich (po prostu tak samo, jak można mieć - teoretycznie biorąc - nieskończoną ilość pieniędzy, tak samo również można mieć nieskończoną ilość długów). W ten sposób matematyka przede wszystkim stawia nas w obliczu zjawiska nieskończoności. Gato