"Zdawałoby się, że o Wielkiej Emigracji napisano już wszystko, co było do napisania. Książka Aliny Witkowskiej świadczy, że wcale tak nie jest" – zauważyła Wisława Szymborska, przeczytawszy Cześć i skandale. Książka ta jest realizacją pewnego marzenia – marzenia hermeneutycznego. Odsłoniła je autorka już we wstępie: "Marzy mi się opisanie emigracji jako życia. Jak myśleli, co czuli, jak reagowali na nową rzeczywistość i jak próbowali ją uwewnętrznić, jak dochodzili do świadomości bycia emigrantami i jak stan ten określali?" Po to, by swe badawcze marzenia zrealizować, Witkowska postanowiła "brać za punkt wyjścia duchowość i mentalność ludzką, później jej konsekwencje: style zachowań, światopoglądy, uczestnictwo w takich czy innych formacjach politycznych". Jej książka przynosi więc niezwykle barwnie naszkicowany obraz codzienności emigracyjnej, z jej nadziejami i rozczarowaniami, chwilami wzniosłymi i – jak w rozdziale "Emigracyjny pitaval" – skandalicznymi upadkami. Ale nie tylko. Cześć i skandale to również pasjonująca opowieść o jednym z największych duchowych doświadczeń Polaków: o emigracji pojmowanej "jako życie", o bezprecedensowym zjawisku "kultury samotnych mężczyzn".