Cuda Polski

Zabytki architektury drewnianej należą do najpiękniejszych, a zarazem najbardziej nietrwałych świadectw kunsztu dawnych architektów, budowniczych i rzemieślników – cieśli czy snycerzy. Historyczne zawieruchy, kataklizmy, pożary, a także niestety ludzka bezmyślność, sprawiły, że wiele drewnianych skarbów utraciliśmy bezpowrotnie. Z wiejskiego pejzażu znikają drewniane chałupy i zabudowania pamiętające jeszcze wiek XIX. Na szczęście wiele spośród nich udało się uratować, przenosząc do malowniczych, piękniejących z dnia na dzień skansenów. Udało się także ocalić od zapomnienia niektóre zabytki techniki – dawne młyny, wiatraki czy papiernie. Przetrwały liczne drewniane arcydzieła sztuki sakralnej: kościółki, cerkwie, kaplice oraz obiekty mieszkalne: pałacyki wille i dworki. Wiele spośród nich, pieczołowicie odnowionych, przeżywa znów czasy świetności, inne cierpliwie czekają na swą kolej. Unikatowe drewniane zabytki, najczęściej znakomicie wkomponowane w krajobraz, reprezentują rozmaite epoki, style i regionalne tradycje zdobnicze. Ich różnorodność jest ogromna, łączy je natomiast jedno – zaklęte w drewnie piękno.