Książka ta gromadzi najoryginalniejsze i najpiękniejsze polskojęzyczne napisy, jakie począwszy od XVI wieku umieszczano na grobach. Tworząc wizerunek jednego z najniezwyklejszych i zarazem najważniejszych zjawisk w kulturze polskiej, daje ona obraz sposobów przeżywania żałoby, w epitafiach bowiem odbijają się przemiany ludzkich postaw wobec śmierci. Wizje śmierci zawierają tu jednak zarazem wyobrażenie o sposobach pojmowania istoty życia. Jacek Kolbuszewski (ur. 1938) – historyk literatury polskiej i literatur zachodniosłowiańskich, profesor zwyczajny w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Ukończył studia w zakresie filologii polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim. Dyplom magistra uzyskał w 1961 na podstawie rozprawy „Rozmowy zmarłych” Ignacego Krasickiego, napisanej pod kierunkiem prof. Władysława Floryana. Rozprawę doktorską Funkcja artystyczna motywu i obrazu Tatr w literaturze polskiej XIX wieku, napisaną pod kierunkiem prof. Stefana Kawyna, obronił na Uniwersytecie Łódzkim w 1965. W pracy naukowej interesował się tematyką górską (tatrzańską) i żałobną (tanatologiczną). Jest znawcą i tłumaczem literatury łotewskiej. Wraz z ojcem przełożył tragedię Rainisa Józef i jego bracia.