Realizacją żydowskiej polityki na ziemiach polskich zajął się Ichcak Gruenbaum (1879-1970) - skrajny ekstremista syjonistyczny (...). To właśnie on był rzecznikiem "ostrego kursu wobec Polaków" i walki o uznanie Żyd ów polskich za oddzielny naród (...). Uważał, że taki naród (żydowski) może powstać jedynie w wyniku walki Żydów z Polakami. Stąd sam zionął wprost chorobliwą nienawiścią do Polski i Polaków. Przeciwko antypolskim jastrzębiom (...) wystąpili Żydzi związani uczuciowo z Polską i z Polakami. Na przykład dr Henryk Nusbaum z Warszawy (...) stanął po stronie Polaków dowodząc, że Żydzi nie maja prawa stawiać jakichkolwiek warunków wbrew woli większości, nawet gdy może chodzić o obronę własnych pozycji. Należy mówić o prawdziwym antysemityzmie Polaków - jeśli takowy istnieje - i potępić go, by ta choroba się nie odradzała. Należy także mówić o grzechach Żydów wobec Polaków i należy je ujawniać w imię prawdy historycznej i zwalczania rasizmu żydowskiego. Nie jest bowiem prawdą, że przemilczanie żydowskiego polakożerstwa przyniesie poprawę stosunków polsko-żydowskich! Przeciwnie, przyniesie eskalację ordynarnej kampanii antypolskiej!