Dzienniki 1933-1938 - 543 s., 2000 r. Dzienniki 1939-1942 - 647 s., 2000 r. Dzienniki 1943-1945 - 668 s., 2000 r.

Victor Klemperer (ur. 9 października 1881 w Landsberg an der Warthe, zm. 11 lutego 1960 w Dreźnie) – niemiecki filolog pochodzenia żydowskiego, romanista, profesor historii literatury francuskiej, pisarz, dziennikarz i przedsiębiorca. 

Syn rabina, w roku 1912 przyjął chrzest w kościele ewangelickim. W I wojnie światowej służył jako artylerzysta w armii cesarstwa niemieckiego. Po przejęciu władzy w Niemczech przez NSDAP pozbawiony katedry uniwersyteckiej i prawa wykładania. Systematycznie marginalizowany ze społeczeństwa. Po 1939 wysiedlony z własnego domu do tzw. domu żydowskiego.

Ocalenie zawdzięcza konsekwentnej wierności żony – Niemki (Aryjki w świetle ustaw norymberskich), która dzieliła cały czas jego los mimo narastania antysemickich prześladowań. Bombardowanie Drezna 13 lutego 1945, w przeddzień planowanej przez SS wywózki mieszkańców „domu żydowskiego” do obozu śmierci uratowało ostatecznie obojgu życie. Podczas nalotu wmieszał się wraz z cały czas towarzyszącą mu żoną w tłum uciekinierów ze zniszczonego miasta, przerobił w dokumentach nazwisko Klemperer na Kleinpeter i przetrwał na prowincji, w Bawarii, do wyzwolenia przez armię amerykańską. Po wojnie powrócił do Drezna. Światową sławę przyniosła mu praca LTI – notatnik filologa, na tle przeżyć pisarza w okresie III Rzeszy – analiza  języka (LTI – Lingua Tertii Imperii łac. „Język Trzeciej Rzeszy”) i obyczajowości totalitarnych Niemiec. Głównym przedmiotem obserwacji Klemperera była neutralizacja zła w odbiorze społecznym poprzez propagandowe manipulacje semantyczne (analiza metod propagandy masowej poprzez monopol informacji i nowoczesnych środków ekspresji – radia, kina, prasy). W swych dziennikach odnotowuje kolejne kroki propagandy nazistowskiej w tym zakresie i ich wycinkowy odbiór społeczny.

Brat lekarzy Felixa(niem.) i Georga(niem.). Kuzyn dyrygenta Ottona Klemperera.