Chamaeleontis fragmenta / ed. et illustravit Victor Steffen. Varsoviae : Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1964.  WIKTORSTEFFEN 1903-09-27 - 1997-04-29 lolog klasyczny | leksykograf | pedagog Biogram został opublikowany w latach 2004-2005 w XLIII tomie Polskiego Słownika Biogracznego. Steffen Wiktor (1903–1997), lolog klasyczny, leksykograf, pedagog. Ur. 27 IX w Sząbruku (Schönbrück) koło Olsztyna w wielodzietnej rodzinie chłopskiej, był synem Jana (1858–1931) i Marty z Turowskich (zm. 1939), bratem m.in. Augustyna (zob.). Od r. 1909 uczył się S. w trzyklasowej szkole ludowej w Sząbruku, potem opanował prywatnie trzy klasy gimnazjum klasycznego i od kwietnia 1919 kontynuował naukę w IV Gimnazjum Klasycznym w Ornecie. W obawie przed niemieckimi szykanami, ze względu na udział w przygotowaniu plebiscytu na Warmii i Mazurach w r. 1920, przeniósł się w poł. maja t.r. do Polski, do Państw. Progimnazjum Klasycznego w Lubawie. Od r. 1922 uczył się w Państw. Zreformowanym Gimnazjum Klasycznym w Brodnicy, gdzie 17 VI 1924 złożył egzamin dojrzałości. We wrześniu t.r. rozpoczął studia lologii klasycznej na Wydz. Humanistycznym Uniw. Pozn., pod kierunkiem Jana Sajdaka i Witolda Klingera; 27 XII 1927 uzyskał stopień magistra lozoi w zakresie lologii klasycznej. Od 1 I 1928 był asystentem przy Katedrze Filologii Klasycznej Uniw. Pozn. Pierwszą publikacją S-a były Uwagi klasyka na marginesie Powieści Wajdeloty („Księga pamiątkowa ku uczczeniu Stanisława Dobrzyckiego”, P. 1928), ukazujące liczne reminiscencje „Eneidy” Wergiliusza w „Konradzie Wallenrodzie” Adama Mickiewicza. Zależności łacińskich utworów Jana Kochanowskiego od twórczości Wergiliusza przedstawił w referacie wygłoszonym w r. 1929 na Zjeździe Filologów Klasycznych Krajów Słowiańskich w Poznaniu (Kilka uwag o wpływie Vergiliusza na łacińskie utwory Kochanowskiego, „Eus Suppl.” 1930 nr 16). W sierpniu 1929 został powołany do służby wojskowej w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. Po powrocie do Poznania doktoryzował się 5 I 1931 na podstawie dysertacji De Vergilio in Ioannis Cochanovii carminibus Latinis expresso (niewyd.). W l. 1931–2, jako stypendysta Funduszu Kultury Narodowej, odbył uzupełniające studia specjalistyczne w Berlinie, uczęszczał na seminaria E. Nordena i W. Jägera. W trakcie pobytu w Berlinie powstały kolejne artykuły naukowe, opublikowane już po powrocie do Poznania, m.in. Studia Satyrica I („Prace Kom. Filol. Pozn. Tow. Przyjaciół Nauk” T. 5: 1933), Studia Satyrica II („Coniectanea Seminarii Philologici Posnaniensis” T. 1: 1934). Pracując nadal na Uniw. Pozn., uczył jednocześnie języka łacińskiego w poznańskim Gimnazjum i Liceum SS. Urszulanek; 13 V 1936 zdał egzamin na nauczyciela szkół średnich. Dn. 13 VI t.r. habilitował się na Uniw. Pozn. na podstawie rozprawy Satyrographorum Graecorum reliquiae (P. 1935, wyd. 2, pt. Satyrographorum Graecorum fragmenta, P. 1952), będącej pierwszym kompletnym wydaniem krytycznym twórczości satyrografów greckich. Praca ta przyniosła mu uznanie w kraju i za granicą, a dramat satyrowy stał się odtąd jednym z głównych tematów jego badań.