Franz Brentano dał początek całym szkołom filozoficznym. Jako empirysta podkreślał znaczącą rolę doświadczenia w zdobywaniu wiedzy. Za fundament filozofii uważał psychologię opisową. Zjawiska (akty) psychiczne podzielił na przedstawienia, sądy i akty emocjonalne. Za cechę charakterystyczną ich wszystkich uznał tzw. intencjonalność, czyli nakierowanie ku przedmiotom transcendentnym wobec świadomości (epistemologiczny realizm). Za kryterium prawdy uznał oczywistość stwierdzając, że przysługuje ona z natury pewnym sądom - ich odrzucenie uniemożliwia poznanie prawdy. Rozróżnił 2 klasy sądów: dotyczące faktów (wśród nich oczywiste są te, które konstatują doświadczenie wewnętrzne) i dotyczące stosunków (oczywistość przysługuje tu pewnym zasadom logicznym). Główne dzieła: Psychologie vom empirischen Standpunkt (1874), O źródle poznania moralnego (1876, wydanie polskie 1989), Vom Ursprung der sittlichen Erkenntnis (1889). Uwagi: obwoluta jest lekko wytarta, górny brzeg stron delikatnie zakurzony