Biblioteka została założona około 1866 roku przez Aleksandra Branickiego i jego żonę Annę z Hołyńskich. Branicki skupował różne pomniejsze kolekcje muzealne oraz księgozbiory i umieszczał je w swoim zamku. Na zbiory biblioteczne składały się zbiory bibliofila Andrzeja Edwarda Koźmiana z Piotrowic nabyte w 1852 roku[a], Michała Hieronima Juszyńskiego i Jana Tarnowskiego. Do najcenniejszych nabytków należały zbiory grafiki Józefa Kraszewskiego nabyte w 1869 roku; zbiory ułożone były alfabetycznie i rzeczowo według drukowanego katalogu Kraszewskiego z 1865 roku pt. Catalogue d’une Collection Iconographique Polonaise... W 1870 roku sprowadzeni z Krakowa introligatorzy nakleili prace na szare kartony; po oprawieniu zostały one umieszczone w galerii zamkowej, a część grafik i rysunków wystawiona była w gablotach w bibliotece[1]. W skład biblioteki należały też zbiory dokumentów z autografami sławnych Polaków, w tym królów polskich, pochodzące od Adama Honorego Kirkora. Po śmierci Branickiego zbiory były nadal systematycznie powiększane przez jego żonę i syna, Władysława. Do zamku w Suchej w 1879 roku trafił księgozbiór wolnomularstwa Hipolita Skimborowicza, w 1881 zbiory Adama Mieleszko-Maliszkiewicza z Żytomierza na Wołyniu oraz antykwaryczne zasoby Jakuba i Stanisława Gieysztorów, monety i medale oraz dokumenty papierowe i pergaminowe z XIV–XVII wieku od Feliksa Wesołowskiego z Warszawy, księgozbiór o tematyce historycznej księdza Franciszka Ksawerego Ciesielskiego i jego brata Aleksandra Ciesielskiego oraz księgozbiór Karola Łaskiego (12 tysięcy woluminów) oraz zbiory Aleksandry Branickiej[1]. Woluminy pochodzące z biblioteki Branickich zaopatrzone były w ekslibris (miedzioryt wykonany w Paryżu) przedstawiający herb Branickich - Korczak oraz łacińską dewizę Pro fide et patria (pol. Dla wiary i ojczyzny).