1. Baśnie braci Grimm - 411 s., 1986 r. 2 .Baśnie braci Grimm - 411 s., 1987 r. Baśnie braci Grimm (niem. Kinder- und Hausmärchen) – cykl baśni spisanych przez niemieckich pisarzy i językoznawców, braci Wilhelma i Jacoba Grimmów i opublikowany w roku 1812 (tom I) i w roku 1815 (tom II) roku. Zbiór ten, powstały na podstawie wieloletnich badań podań, mitów i opowieści ludowych, stał się klasyką literatury, przetłumaczoną na wiele języków. Bracia Grimm, w publikowanych baśniach, zmierzali do odtworzenia najstarszego wzorca motywów baśniowych w nich występujących, stąd charakterystyczne dla tych opowieści okrucieństwo. Różniło ich to od łagodniejszego ujęcia tych tematów przez francuskiego bajkopisarza Charlesa Perraulta. Niemniej w świecie tych baśni panowało żelazne prawo moralne - dobro i przezorność zwycięża niegodziwość. Pierwsze wydanie, pt. Kinder- und Hausmärchen, ukazało się w latach 1812–1815. W 1819 roku ukazało się drugie wydanie obydwu tomów, nosząc miano "Wielkiego Wydania". Zostało ono rozszerzone o kilka dodatkowych baśni. W 1825 roku Wilhelm Grimm stworzył tak zwane "Małe Wydanie", zawierające jego zdaniem 50 najodpowiedniejszych dla dzieci baśni, wcześniej zamieszczonych w "Wielkim Wydaniu". Za życia Grimmów ukazało się 7 wydań, ostatnie w 1857 roku. Niemal każde było poszerzane o dodatkowe baśnie. Oryginał, znany pod nazwą Kassel Handexemplare (pol. Rękopis Kasselski), został wpisany na Światową Listę Dziedzictwa Kulturowego UNESCO i można go zobaczyć na wystawie w muzeum braci Grimm w Kassel. Pierwsze wydanie polskie, pt. Baśnie dla dzieci i młodzieży ukazało się w roku 1895.