„Bankiet wysuszonych kasztanów” Joanny Stańdy to powieść obyczajowa, która w humorystyczny sposób przedstawia sytuację czterech staruszek przebywających na oddziale geriatrii. Każda z kobiet prezentuje nietuzinkową osobowość. Różni je wszystko: wykształcenie, status społeczny, poglądy religijne oraz sytuacja rodzinna. Wydawać by się mogło, że panie nie znajdą wspólnego tematu do rozmów, nic bardziej mylnego. Między staruszkami zawiązuje się nić porozumienia, kiedy to do sali numer dwa przybywa nowa pacjentka – pani Oliwia, sporo młodsza od bohaterek. Kobieta bardzo różni się swoim zachowaniem, od pozostałych chorych. Cechą charakterystyczną utworu jest barwna aranżacja dialogowa, bogaty w przygody scenariusz oraz sam język, za który autorka była już nagradzana w konkursach. Delektując się tą lekturą, emocjonalnie bardzo gładko, a przede wszystkim ze znaczną dozą wrażliwości i wyczucia wchodzimy w ludzką samotność i smutek, lęki i słabości, nieumiejętność i niemoc, poczucie krzywdy i winy, lecz także stany i nastroje z drugiego bieguna: poczucie humoru i żart, optymizm i entuzjazm, pomoc i zrozumienie, nadzieja i wiara, troska i współczucie.