Tezą książki jest, że Bałkany nie są obszarem pozbawionym kultury, jak się je stereotypowo przedstawia, lecz przeciwnie, na Bałkanach kulturę się przecenia, panuje tam terror kultury nad polityką. Mowa oczywiście o nacjonalistycznej koncepcji kultury, o tym, jak agresywny nacjonalizm posługuje się kulturą, jak się do niej odwołuje, żeby usprawiedliwić i ukryć politykę narodowego egoizmu, dominacji i nietolerancji, żeby narzucić swoją, "lepszą" kulturę innym, nawet sięgając po broń. W kolejnych esejach Čolović opisuje, jak funkcjonuje ten mechanizm w krajach powstałych na terenie byłej Jugosławii i szerzej, na Bałkanach. Śledzi go w odwoływaniu się do symboli, bohaterów i świętości narodowych, w literaturze, przede wszystkim poezji, w stosunku do odradzającej się muzyki korzeni, a także w muzyce rozrywkowej, w mitach narodowych, w symbolach, w micie o duchowym terytorium narodu, znacznie szerszym niż obszar, jaki ten naród zajmuje realnie, i pojawiającym się już także w internecie. Pisze o tym, co w nowych krajach podobne i wspólne. Diagnozy Čolovicia przedstawione w tej książce oparte są na wydarzeniach współczesnych, na tekstach prasowych, wystąpieniach publicznych i dzięki temu mocnemu zaczepieniu w rzeczywistości są niezwykle przekonujące i - niestety - dotyczą nie tylko Bałkanów. Książka Ivana Čolovicia to autorski wybór dokonany specjalnie dla Wydawnictwa Czarne z jego dorobku z lat 1997-2004. Tytuł pochodzi również od autora. Wybór ten zawiera teksty publikowane w czasopismach, będące częścią zbiorowych projektów (np. Kultura, naród, terytorium to część projektu "Droga Serbii do pokoju i demokracji" publikowanego w belgradzkim piśmie "Republika" - w Polsce ten esej ukazał się w "Gazecie Wyborczej" z 26 i 27-28 II 2004 pt. Dalej na serbską Golgotę), a także wygłaszane i publikowane za granicą (np. Mit autochtoniczności na Bałkanach we Francji). Przekład Magdalena Petryńska