"Dzieło, cieszące się wielka popularnością i zasłużonym uznaniem za granicą. (...) Cechuje go prostota rysunku, oszczędność i zwięzłość tekstu oraz szeroki zakres opisywanych zabiegów z dziedziny chirurgii ogólnej i torakochirurgii. Dla uniknięcia jednostronności i subiektywizmu w ocenie zasad techniki operacyjnej autor zaprosił do współpracy 91 wybitnych chirurgów, którzy komentują i dyskutują omawiane w tekście atlasu metody operacyjne. Powstało w ten sposób dzieło stanowiące nie opis jednej metody operacji, ale będące sumą wniosków chirurgicznych najbardziej wartościowych, bo dedykowanych przez głęboką wiedzę i doświadczenie" z przedmowy do wydania polskiego prof. dr med. Witold Rudowski Warszawa 1967 Przedmowa do wydania polskiego W rodzimym piśmiennictwie chirurgicznym od dziesiątków lat brak jest podręcznika chirurgii operacyjnej lub atlasu techniki chirurgicznej. Fakt ten jest tym bardziej zastanawiający, że Polska należy do krajów mających dawne w tej dziedzinie tradycje. Na miano pierwszego polskiego atlasu chirurgicznego zasługuje zbiór 39 tablic opracowanych przez Rafała Józefa Czerwiakowskiego i Jego uczniów w r 1810 Tablice te ilustrują technikę rozmaitych zabiegów. W latach 1817—1818 ukazało się dzieło Józefa Czekierskiego pt. „Chirurgia", w którym 10 tablic obrazuje technikę operacji. Brak odpowiednich warunków wydawniczych w kraju sprawił że Ludwik Bierkowski opublikował w Berlinie w 1826—27 r. dzieło pt. „Anatomisch-Chirurgische Abbildungen nebst Dars*lung und Beschreibung der chirurgischen Operationen". W dziele tym autor zamieścił 58 tablic wykonanych techniką wielobarwnych rysunków, ilustrujących zestawy narzędziowe i poszczególne etapy częściej wykonywanych zabiegów. W r. 1868 została przetłumaczona „Chirurgia operacyjna" Sedillota (tłumacze: Dr J. Kwaśnicki, Dr Wł. Stankiewicz i Dr J. Wszebor). Dzieło to zostało jednak szybko wyczerpane. W roku 1907 przełożono na język polski V wydanie chirurgii operacyjnej Teodora Kochera, która stała się „katechizmem ówczesnych polskich chirurgów". Dopiero w r. 1919 nakładem wydawnictwa M. Arcta w Warszawie ukazał się podręcznik R. Węgłowskiego, w którym autor zamieścił opis wszystkich „posiadających, jego zdaniem, wartość tych zabiegów operacyjnych, które zaleconymi zostały przez chirurgów polskich". Od tego czasu nie ma publikacji polskiej, omawiającej całość techniki operacyjnej, chociaż chirurgom polskim nie brak było w tej dziedzinie pomysłowości i oryginalności. Opracowaniu dzieła zbiorowego lub atlasu techniki chirurgicznej stanęła na przeszkodzie II wojna światowa, a w warunkach powojennych istniała w pierwszym rzędzie konieczność zaspokojenia potrzeb dydaktycznych dla studentów medycyny i lekarzy niespecjalistów. Zarząd Towarzystwa Chirurgów Polskich podjął nawet inicjatywę zbiorowego opracowania rodzimej „Chirurgii operacyjnej".Po kilku latach jednakże okazało się, że realizacja takiego zbiorowego podręcznika była niezmiernie trudna, a dynamiczny i wielokierunkowy rozwój chirurgii współczesnej sprawił, iż dzieło takie przekraczałoby możliwości jednego autora. Potrzeba opracowania takiego podręcznika dla specjalistów-chirurgów stała się paląca. Pragnąc wypełnić ta dotkliwą lukę w naszych pozycjach wydawniczych dotyczących techniki operacyjnej i oddać w krótkim czasie do rąk polskich chirurgów dzieło na ten temat. Towarzystwo Chirurgów Polskich oraz Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich zdecydowały przełożyć na język polski 2-tomowy „Atlas of Technics in Surgery" J. L. Maddena. Wybór padł na dzieło, cieszące się wielką popularnością i zasłużonym uznaniem za granicą. Atlas Maddena cechuje prostota rysunku, oszczędność i zwięzłość tekstu oraz szeroki zakres opisywanych zabiegów z dziedziny chirurgii ogólnej i torakochirurgii. Dla uniknięcia jednostronności i subiektywizmu w ocenie zasad techniki operacyjnej autor zaprosił do współpracy 91 wybitnych chirurgów, którzy komentują i dyskutują omawiane w tekście atlasu metody operacyjne. Powstało w ten sposób dzieło stanowiące nie opis jednej metody operacji, ale będące sumą wniosków chirurgicznych najbardziej wartościowych, bo dyktowanych przez głęboką wiedzę i doświadczenie (...) ...