Teodor Naumienko pseud. Karol (ur. 11 lutego 1903 w Warszawie, zm. 12 stycznia 1987 tamże) – generał brygady LWP.
W listopadzie 1918 wstąpił ochotniczo do nowo powstałego Wojska Polskiego i został saperem 1 Pułku Inżynierii w Warszawie (od lutego 1919: w Białej Podlaskiej). Od końca lipca do grudnia 1920 był saperem kompanii narzędziowej 16. Dywizji Piechoty. Po demobilizacji skończył warszawskie gimnazjum, jednak bez matury. 1927-1929 pracował w Wilnie jako rysownik i pomocnik techniczny w oddziale pomiarowym Dyrekcji Dróg Wodnych, następnie ponownie w Warszawie jako kartograf w wojskowym instytucie geograficznym. 1934-1935 działał w Związku Pracowników Administracji Wojskowej, 1936-1937 w Stowarzyszeniu Urzędników Państwowych, a 1938-1939 w Stowarzyszeniu Pracowników Urzędów Przemysłu Państwowego. W 1938 zdał eksternistycznie maturę i podjął studia na Politechnice Warszawskiej. Po agresji Niemiec na Polskę został zmobilizowany do WP, ale pozostał w grupie ewakuacyjnej i 5 września 1939 opuścił wraz z nią Warszawę. 18 września został ranny pod Lwowem. W październiku 1939 wrócił do Warszawy, gdzie został szklarzem. W 1940 związał się z organizacjami lewicowymi, a 1941 wstąpił do OMS „Życie”. W styczniu 1942 wstąpił do PPR, a w marcu 1942 do GL, przyjmując pseudonim „Karol”. Jego miejsce było zebraniem konspiracyjnych zebrań. W związku z wyznaczonym przez Bolesława Mołojcazadaniem zdobycia map dla oddziałów partyzanckich założył nielegalny zakład kartograficzny kopiujący mapy wojskowe i dokumenty.
