Apologetyka totalna – tytuł dwutomowego dzieła Wincentego Kwiatkowskiego oraz jego system naukowej apologetyki chrześcijańskiej. Dzieli się na apologetykę teoretyczną i stosowaną. Przy budowaniu systemu apologetyki totalnej Kwiatkowski przyjął obowiązujące dla nauk ścisłych kryteria naukowe. Postulował odłączenie apologetyki od nauk teologicznych, by mogła ona być oddzielną nauką. Teologię (głównie dogmatykę) widział bowiem jako dyscyplinę wierzeniową, subiektywną, a apologetyka nie mogła mieć według niego takiego charakteru. W związku z tym apologetyka mogła zaistnieć w ramach religioznawstwa; idąc za tym Kwiatkowski dokonał religioznawczej transpozycji różnych pojęć teologicznych. Przedmiot materialny apologetyki winien zostać zredukowany do autoapologii chrześcijaństwa (jako religii przewyższającej wszystkie inne religie) w zakresie tezy chrystologicznej i eklezjologicznej oraz tzw. aspektu aksjologicznego. W stosunku do tradycyjnej apologetyki nowy system zacieśnił przedmiot materialny i formalny, co spowodowało większą jedność systemu. Ważne według Kwiatkowskiemu było wykazanie, że religijna świadomość Jezusa jest „istotnym i naczelnym pierwiastkiem chrześcijaństwa” Tom I - Przedmiot i metody apologetyki nowoczesnej, 272 s., 1961. Tom II - Religijna świadomość Jezusa z Nazaretu, 585 s., 1962.