Stefan Franciszek Różycki (ur. 8 marca 1886 w Warszawie, zm. 30 czerwca 1953 w Poznaniu) - polski anatom i organizator studiów medycznych. Przez rok 1914 pełnił obowiązki kierownika pracowni rentgenowskiej szpitala klinicznego w Tartu (Dorpacie). Równocześnie pogłębiał wiedzę w Berlinie i Paryżu. Tuż przed wybuchem I wojny światowej otrzymał urlop i udał się do Warszawy. Spędził tam lata wojenne, pracując jako asystent w Szpitalu Miejskim Szlenkierów. Równocześnie pełnił obowiązki asystenta, adiunkta i zastępcy profesora w Zakładzie Anatomii Prawidłowej Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1921-1922 był zastępcą profesora we Lwowie. W 1922 otrzymał tytuł profesora medycyny na Uniwersytecie Warszawskim oraz habilitował się i wyjechał do Poznania, do Katedry Anatomii Prawidłowej na Uniwersytecie Poznańskim. Dokończył tu prace organizacyjne przy powoływaniu do życia Zakładu Anatomii Opisowej i Topograficznej oraz stworzył bogate muzeum anatomiczne.