Danuta Mostwin 

Córka Józefa Tadeusza Pietruszewskiego, oficera Wojska Polskiego i Ireny Bronisławy Paździor. W młodości przeprowadziła się do Warszawy, gdzie uczęszczała do Gimnazjum im. Emilii Plater. Debiutowała w 1939 wierszem pt. Junacy, opublikowanym w warszawskim piśmie „Lech” (nr 6/7). W czasie okupacji hitlerowskiej rozpoczęła studia medyczne w Szkole Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego Jana Zaorskiego oraz na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Podczas powstania warszawskiego była sanitariuszką i służyła w Armii Krajowej. W mieszkaniu, które zajmowała wraz z matką, na Saskiej Kępie, przy ul. Francuskiej 12, mieścił się punkt przerzutowy dla „cichociemnych” kurierów polskiego rządu w Londynie, których jej matka była opiekunką.

W lutym 1945 poślubiła Stanisława Edwarda Niedbała (później przyjął nazwisko Mostwin, w czasie wojny używał pseudonimu „Bask”), kuriera polskiego rządu londyńskiego, z wykształcenia prawnika. W grudniu 1945 przez Czechosłowację, Niemcy, Belgię i Francję dotarła do Szkocji i podjęła w Edynburgu studia medyczne w Paderewski Hospital School of Medicine (absolutorium w 1948). W 1951 wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. W 1956 rozpoczęła pracę jako social worker w Departamencie Opieki Społecznej Miasta Baltimore (Maryland). W 1957 została studentką w National Catholic School of Social Service na Uniwersytecie Katolickim w Waszyngtonie. Pracując i studiując jednocześnie, uzyskała dyplom magistra (MSW) ze specjalizacją w zakresie pracy klinicznej.

Od połowy lat 50. ogłaszała artykuły i drobne opowiadania na łamach wydawanego w Nowym Jorku dziennika „Nowy Świat”, następnie w „Związkowcu” (Toronto, od 1956), londyńskich „Wiadomościach” (1957-1981, z przerwami), paryskiej „Kulturze” (1958-1983, z przerwami), „Zeszytach Historycznych” (1994-1997), „Tygodniu Polskim” (Londyn), „Środzie Literackiej” (Londyn), „Ostatnich Wiadomościach” (pismo Oddziałów Wartowniczych w Mannheim).

W 1967 otrzymała stypendium państwowe (National Institute of Mental Health) na dwuletnie studia doktoranckie w zakresie social work na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku. W tym samym roku została członkiem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie. Jej doktorat (obrona w 1971) nosił tytuł: The Transplanted Family. A Study of Social Adjustment of the Polish Immigrant Family to the United States after the Second World War. W latach 1969-1980 była profesorem w dziedzinie opieki społecznej i zdrowia psychicznego rodziny w National Catholic School of Social Service na Uniwersytecie Katolickim w Waszyngtonie. Prowadziła równocześnie klinikę zdrowia psychicznego rodziny na oddziale psychiatrycznym Johns Hopkins Hospital w Baltimore i w szpitalu psychiatrycznym Spring Grove.

W 1980 zorganizowała specjalizację zdrowia psychicznego rodziny w departamencie psychologii Loyola College w Baltimore i ośrodek kliniczny Family Mental Health Center, którym kierowała do przejścia na emeryturę w 1987.

Była członkiem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie i członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Mieszkała w Baltimore.