Władysław Hozakowski[1] (ur. 9 stycznia 1869, zm. 6 kwietnia 1934) – doktor habilitowany nauk teologicznych, kapłan Kościoła Katolickiego, Kanonik metropolitalny Archidiecezji poznańskiej, Wikariusz sądowy w latach 1920–1933 oraz Protonotariusz apostolski w latach 1929–1934, biblista, historyk, działacz polityczny. Władysław Hozakowski urodził się w Poznaniu, a jego rodzicami byli Władysław Hodakowski, z zawodu Nauczyciel oraz Wiktoria z domu Świątkowska[2].Uczęszczał do gimnazjum Marii Magdaleny, które ukończył w 1889, a następnie był na studiach teologicznych w Münster, Poznaniu i Gnieźnie. Po otrzymaniu święceń kapłańskich w 1893, dalej kontynuował w Münster studia biblijne po skończeniu których otrzymał w 1896 tytuł doktora. Od 1896 profesor nauk biblijnych w poznańskim seminarium duchownym. Na Uniwersytecie Warszawskim habilitował się w 1924[3].