Cztery tomy w dwóch egzemplarzach:

Tom I O Bogu jedynym i Trójosobowym 1933 r., 340 str

Tom II O Bogu Stworzycielu i Odkupicielu 1929 r., 368 str 

Tom III O Łasce i Cnotach Wlanych 1930 r., 287 str 

Tom IV O Skramentach i Rzeczach Ostatecznych 1931 r., 473 str 

Maciej Sieniatycki (ur. 17 lutego 1869 w Miechowicach Małych, zm. 4 lutego 1949 w Krakowie) – polski duchowny katolicki, teolog i wykładowca akademicki.

Studiował filozofię i teologię na Uniwersytecie Lwowskim w latach 1891–1893[1]. Lata 1893–1895 spędził na studiowaniu w Gregorianum[1]. W 1895 roku we Lwowie przyjął święcenia kapłańskie[1]. Tamże otrzymał doktorat z teologii w roku 1898[1]. Habilitację z teologii dogmatycznej uzyskał w 1901 we Lwowie[1]. W 1902 został profesorem nadzwyczajnym, natomiast w 1906 – zwyczajnym[1]. W 1908 roku objął katedrę dogmatyki na Wydziale Teologicznym UJ, a następnie pełnił funkcję dziekana tegoż wydziału w latach 1911–1912, 1915–1916, 1921–1922 oraz 1925–1926[1]. W latach 1918–1919 piastował stanowisko rektora UJ[1].