W książce Czytelnik znajdzie rozdziały:** Kamieniec jako warownia, Poczet komendantów, Kościół ormiański N. Maryi, Dzieje biskupstwa kamienieckiego od jego założenia do zupełnego zniesienia 1375-1866, Zgromadzenia zakonne i kościoły w Kamieńcu "Kamieniec był miejscem warownem od niepamiętnych czasów: na to byśmy pełno dowodów znaleźć mogli u kronikarzy, przytoczymy tu jednak waźniejsze. Książeta Czernihowscy wraz z Kotianem oblegali go bardzo długo a bezskutecznie w XII stuleciu: Batuhan do rozbijania ścian miasta t.j. murów opasujących, musiał w XIII. wieku używać narzędzia prorokiem u latopisców zwanego.(...) Nie tylko jednak głowy koronowane i papieże nieśli ofiarę z grosza dla umocnienia Kamieńca, i inni duchowni jak biskupi, a nadto szlachta, mieszczanie przyczyniali się do obwarowania. Na basztach starego zamku, do dzisiaj, dzisiaj, jak to niżej zobaczymy, przechowały się nadpisy i herby świadczące o funduszach na ten cel wyłożonych przez Buczackiego, biskupa kamienieckiego i Krzesława z Kurozwęk kujawskiego, konstytucye zaś sejmowe z 1609 r. przekazały nam skargę obywateli podolskich, upominając się o zapis innego jeszcze biskupa. Naturalne, że Kameniec wyżej stał od tylko co poszczególnionych placówek kresowych, zaliczano go do do rzędu pierwszorzędny chwarowni w całej Rzeczypospolitej. Warownia, ta jak się snadno domyśleć, nie od razu powstała: za Korjatowiczów jeno tak zwany stary zamek egzystował, potem nastąpiło urządzenie fortyfikacji miejskich, w końcu dopiero za Zygmunta III. wychylają się częste wzmianki o nowym, ziemnym zamku; naturalnie ze krom tego i przybudówki robiono, w miarę jak sztuka, oblężnicza czyniła postępy, wiemy np. że Maciej Włodek, starosta kamieniecki za panowania Zygmunta Augusta, "bramę obronną" wymurował : Zygmunt III., może dotknięty wymówkami Zamojskiego, przysłał na Podole Schomberga Teofila, biegłego w sztuce puszkarskiej i wojennej, który zamek i twierdzę zaczął należycie obdarowywać ..." (fragm.)