Zadedykowane rycerzom roty Stanisława Lubomirskiego Zabawy (1606), jeden z atrakcyjniejszych zbiorów epigramatycznych pierwszej połowy XVII stulecia, zdążyły się ukazać drukiem, zanim kontrreformacyjna cenzura skutecznie ukróciła podobne wydawnictwa.
Ich trójdzielna budowa oddaje tematyczne bogactwo tomu. Na część pierwszą składają się przekłady popularnych sentencji moralnych Publiliusza Syrusa, część druga obfituje we fraszki biesiadne, natomiast ostatnia zbiera epigramaty oraz dłuższe nowele poetyckie o tematyce obscenicznej. Nowe barokowe tendencje zadecydowały o umieszczeniu w tomie co najmniej 40 przekładów i parafraz epigramatów Marcjalisa, który jeszcze dla Jana Andrzeja Morsztyna obok Giambattisty Marina będzie najważniejszym autorytetem literackim.