Druhny i Druhowie, minęło sporo lat od zakończenia naszej harcerskiej działalności. Staliśmy się nieco wolniejsi, trochę przygarbieni, czasem schorowani. Życie nas mniej lub bardziej doświadczyło. Uśmiechamy się jednak i czerpiemy ze wspomnień harcerskiej młodości optymizm i wiarę oraz cieszymy się najcenniejszym bogactwem, które nam pozostało z tamtych lat – uczuciem przyjaźni i koleżeństwa. To te dary pozwalają dzisiaj odżyć wspomnieniom i ocieplać serdecznością spotkania po latach oraz z uśmiechem i nadzieją patrzeć w przyszłość. Drodzy: Druhno i Druhu, siądźmy razem przy ognisku i w serdecznej gawędzie powspominajmy tych, których spotkaliśmy na harcerskim szlaku, a którzy byli ważnymi postaciami w naszym życiu i w hufcu. Zapiszmy wspomnienia o ich pracy, pasjach, wspólnych przeżyciach. Może one przybliżą je młodym instruktorom. Pozwolą dzieciom, wnukom, przyjaciołom bardziej poznać swoich bliskich – „zakręconych” harcerstwem przez całe życie. W gawędzie nie zapomnijmy o tych, którzy kiedyś byli z nami, a powołani zostali na wieczną wartę. Już nigdy nie zasiądą z nami w blasku ognia i nie uścisną naszych dłoni we wspólnym kręgu. Elżbieta i Zbigniew Soroczanowie