Aleksander Żychliński. Pochodził z wielkopolskiej ziemiańskiej rodziny Józefa i Amelii z d. Graeve. Lata chłopięce spędził w Uzarzewie pod Poznaniem dokąd przenieśli się jego rodzice. Po maturze – mimo sprzeciwu ze strony ojca – wstąpił do seminarium duchownego w Poznaniu. W 1913 r. przyjął święcenia kapłańskie. Od 1914 roku dalsze studia odbywał na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Poznań znajdował się w zaborze pruskim, więc ks. Żychliński posiadał wtedy obywatelstwo pruskie. Dlatego po wybuchu I wojny światowej został wydalony z Włoch. Doktorat uzyskał na Uniwersytecie we Wrocławiu (1917). Przez krótki czas był katechetą w Gostyniu.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został wykładowcą dogmatyki w seminarium duchownym w Poznaniu. Przez dwa lata był też ojcem duchownym kleryków. W latach 1927–1929 był rektorem seminarium w Gnieźnie.

Po powrocie do Poznania angażował się w prace Instytutu Wyższej Kultury Religijnej, którego był współzałożycielem i pierwszym dyrektorem. Pełnił też funkcję asystenta kościelnego Stowarzyszenia Kobiet w diecezjach poznańskiej i gnieźnieńskiej, a także duszpasterza młodzieży akademickiej związanej z Iuventus Christiana.

Był znawcą pism św. Tomasza z Akwinu i św: Jana od Krzyża. Artykuły publikował w "Szkole Chrystusowej" i "Głosie Karmelu". Ukazywały się też jego książki. Łącznie pozostawił 87 pozycji teologicznych. Głównymi jego dziełami były: "Życie wewnętrzne", "O apostolstwie wedle ducha".

Współczesny teolog duchowości ks. prof. Stanisław Urbański o pierwszym z nich pisał: "Praca ta, jak dotychczas, jest jedynym opracowaniem w polskiej literaturze teologicznej, które tak wszechstronnie, a zarazem głęboko ujmuje to zagadnienie. Odsłania własne doświadczenie duchowe autora, które związał z dogmatyczną wiedzą biblijną oraz tradycją, jaką przekazały różne szkoły duchowości: dominikańska, franciszkańska i karmelitańska"

Po wybuchu II wojny światowej wykładał w seminarium duchownym w Kielcach. Udzielał się też jako rekolekcjonista. Po wojnie powrócił do Gniezna, ale był już ciężko chory. Zmarł w opinii świętości. Pochowany jest w Krypcie Zasłużonych Wielkopolan w kościele św. Wojciecha w Poznaniu.