Carlo Carretto-Pochodził z wielodzietnej rodziny. Wychowywał się w Turynie, uczestnicząc w salezjańskim oratorium. Mając 23 lata zapisał się do Akcji Katolickiej. Ukończył studia filozoficzne w Turynie. W 1945 wraz z Luigim Geddą założył Włoskie Stowarzyszenie Nauczycieli Katolickich (wł. Associazione Nazionale Maestri Cattolici). W 1946 stanął na czele krajowego zarządu Akcji Katolickiej Młodych. Został zmuszony do rezygnacji z prezesury Akcji Katolickiej ze względu na swój sprzeciw wobec tendencji ultraprawicowych we włoskiej chadecji w 1952.

W grudniu 1954 wyjechał do Algierii, gdzie wstąpił do nowicjatu Małych Braci Ewangelii w El Abiodh niedaleko Oranu. Przez 10 lat wiódł życie eremity na Saharze. Swoje doświadczenie opisał w książce Lettere dal deserto (wł. Listy z pustyni). Carretto wrócił do Włoch w 1965. Osiadł w Spello w Umbrii, gdzie zgromadzenie otrzymało dawny konwent franciszkański św. Hieronima. Wokół osoby Carretto zaczynają gromadzić się osoby, chcące prowadzić życie polegające na pracy i modlitwie. Szereg domów znajdujących się stokach Monte Subasio zostaje przekształconych w eremy (Jakuba, Eliasza, bł. Karola de Foucauld, św. Franciszka, św. Anieli, św. Klary, Béni Abbès). Carretto był przez 20 lat moderatorem dla grupy naśladowców. Publikował książki, które tłumaczone były na języki europejskie. W 1986 napisał symboliczny List do Piotra, skierowany do papieża Jana Pawła II, w którym bronił zmian, jakie przedsięwzięto w łonie włoskiej Akcji Katolickiej. Papież wzywał jej członków do większego zaangażowania w świecie, Carretto popierał tendencje zmierzające do skupienia się bardziej na tylko duchowej formacji aktywistów. Pisarz zmarł 4 października 1988 w eremie św. Hieronima w Spello.