Japończycy przyjęli zalążki sztuki układania kwiatów od Chińczyków, przetworzyli ją gruntownie, rozwinęli we własną sztukę narodową i rozpowszechnili ją po świecie do tego stopnia, że mało kto na Zachodzie mówi o ikebanie innych krajów Dalekiego Wschodu, chociaż ta w nich istnieje bez rozgłosu. Tyniecka ikebana to w tym kontekście zjawisko nowe. Stanowi adaptację formy do przekazu Ewangelii, podobną do przyjęcia i przetworzenia myśli i sztuki greckiej przez chrześcijaństwo. W Tyńcu ikebana zaczęła się rozwijać jako język przekazujący skutecznie orędzie liturgiczne (kwiaty w liturgii). Dla potrzeb liturgii została od podstaw przemyślana i przepracowana, dając wyselekcjonowaną, rodzimą odmianę. Ta odmiana nie jest zarezerwowana wyłącznie dla benedyktyńskiego opactwa. Nazwa wskazuje tylko jej dom. Można ją przeszczepić do własnego domowego zacisza (ikebana u ciebie). Oba wymiary ikebany są w polu naszych poszukiwań. Tyniecka ikebana (tynike) czeka na Ciebie.