Połączenie konwencji powieściowej gotyckiej z humorem bliskim Lewisowi Carrollowi i z tradycją celtyckiej i indiańskiej mitologii, nieortodoksyjny feminizm, niechęć do religijnego fanatyzmu i mieszczańskiego zniewolenia umysłu, zamiłowanie do dziwności, umiejętność snucia pełnej zaskoczeń fabuły - to kilka zaledwie elementów składających się na oryginalność "Trąbki do słuchania". Lektura tej błyskotliwej książki - jak mawiał Luis Buñuel „wyzwala nas z ponurej rzeczywistości". Leonora Carrington (ur. 1917), pisarka, malarka i scenograf, związana była swego czasu z Maxem Ernstem i środowiskiem surrealistów. Nietrudno w to uwierzyć, czytając "Trąbkę do słuchania" – baśniowy kryminał z pogranicza rzeczywistości i cudowności, przywodzący na myśl książki Lewisa Carrolla i przygody jego Alicji. W losy dziesięciu staruszek, mieszkających w kolonii osobliwych domków, wplotła autorka mity greckie, legendy chrześcijańskie i wątki magiczne, tworząc niepowtarzalną, pełną humoru opowieść o fantasmagorycznym świecie.