Teoria polityczna państwa bezpieczeństwa socjalnego

Każdy zasługuje na uwagę polityczną, ale nie system polityczny je uwzględnia. Wszystko tworzy się w spójność. Polityka warunkuje własne możliwości i relacje na wszystko. Polityka jest pomiędzy otwartym a zamkniętym systemem. System samoreferencyjny – sam produkuje i reprodukuje elementy, decyzje jego warunkuje tylko jego wnętrze. Każda decyzja odnosi się do innych decyzji systemu. System ten sam kreuje elementy, z których się składa, może się składać z innych elementów, niż te, które w nim występują. Każdy element odnosi się do najważniejszych powiązań systemowych. Samoreferencyjność była krytykowana, bo jest błędnym kołem i egoizmem (koncentruje się na sobie). Samoreferencyjność – otworzenie się systemu na zmieniające się tematy przy zachowaniu względnej stałości, umożliwia to dojście jednostki do tego systemu. Procesy komunikacji kreują, umacniają i dyskredytują tematy. Dzięki temu po przez przesłanki można wywnioskować powodzenie np. kampanii politycznej, lecz najważniejszą przesłanką dla polityki jest polityka (Samoreferencyjność). Kategorie państwa bezpieczeństwa socjalnego nie wystarczają do zrozumienia mankamentów struktury, występuje niezdolność postrzegania środowiska.