Prezentowana publikacja ma charakter specjalistyczny i nowatorski. Autor podzielił pracę na następujące rozdziały: Identyfikacja kryminalistyczna; Obszar subiektywizmu w badaniach identyfikacyjnych - metodyka badań własnych; w kolejnych rozdziałach omówił rodzaje identyfikacji - daktyloskopijną, genetyczną, pismoznawczą oraz fonoskopijną, a także osmologiczną i traseologiczną. Każda z tych kwestii została poparta komentarzem ekspertów i wnioskami. Dzięki takiej strukturze książka zyskała układ przejrzysty i czytelny. W badaniach kryminalistycznych istotna jest identyfikacja osób, rzeczy i substancji, jak również zwierząt i roślin na podstawie śladów ujawnianych podczas oględzin miejsc zdarzeń. Autor podejmuje tę ważną kwestię w kryminalistyce jako samodzielnej nauce, wykazując bezpośredniego związek, jaki zachodzi między źródłami cech identyfikacyjnych a poziomem subiektywizmu. O poziomie subiektywizmu decydują właściwości cech oraz zastosowane metody badawcze. Cechy budowy materii (np. atomy, molekuły, DNA) są niezmienne i ściśle zdefiniowane, w związku z tym ograniczają subiektywizm w maksymalnym stopniu. Wyższy poziom subiektywizmu występuje przy wykorzystaniu cech morfologii (np. cech linii papilarnych). Najwyższy stopień subiektywizmu generują cechy komunikacji (mowy, pisma) ze względu na swoją modyfikowalność, dużą podatność na deformacje i niski poziom określoności. Jeśli chodzi o wykorzystywane badania to największy poziom subiektywizmu występuje w identyfikacji pismoznawczej i fonoskopijnej. Pracę kończy rozdział, w którym autor szczegółowo analizuje wyniki badań ankietowych przeprowadzonych wśród prokuratorów i sędziów, którzy zostali poproszeni o wyrażenie swojej oceny dotyczącej ekspertyz kryminalistycznych. W celach poznawczych i źródłowych pomieszczono liczne wykresy, rysunki oraz tabele. Publikację zamyka bibliografia i streszczenie w języku angielskim.