Autorzy zebranych w tej książce artykułów i esejów nie próbują odpowiadać na pytania, kim była Antonina Kłoskowska jako człowiek, jako uczony i jako obywatel (warto pamietać, że stroniła ona od autobiograficznych wyznań), ani też na pytanie, czym się "najdłużej" i "najlepiej" zajmowała, czy na pytanie, dlaczego zajmowała się tym, czym się zajmowała. Choć uważamy, że należy je stawiać i uzyskiwać kompetentne odpowiedzi, sądzimy, że ten rodzaj refleksji nad spuścizną Antoniny Kłoskowskiej wymaga nie tylko badań nad jej twórczością i jej odniesieniami do socjologii polskiej oraz światowej, ale i większego dystansu intelektualnego i emocjonalnego.