Wśród gazet i czasopism wydawanych w latach 1939-1945 przez okupanta
hitlerowskiego w języku polskim na terenie Generalnego Gubernatorstwa (tzw.
potocznie gadzinówek) obok dzienników informacyjnych oraz czasopism fachowych
wyraźnie wyodrębniła się grupa tytułów, którym w ramach realizacji celów
polityki niemieckiej wobec ludności polskiej przypadła rola surogatów pism społeczno-kulturalnych.
Od pozostałych gadzinówek różniły się znaczną przewagą
materiału quasi-kulturalnego i rozrywkowego (świadomie schlebiającego najbardziej
prymitywnym preferencjom czytelniczym) oraz profilem magazynowym
0 stosunkowo bogatej ikonograficznej oprawie (zdjęcia, reprodukcje, rysunki).
Należały do nich tygodniki „Ilustrowany Kurier Polski” (Kraków 1940-1945)
1 „7 dni” (Warszawa 1940-1944) oraz miesięczniki „Fala” (Warszawa 1940-1943)
i „Co miesiąc powieść” (Warszawa 1940-1944). Pierwsze trzy stały się już obiektem
mniej czy bardziej szczegółowych badań historyków dziejów politycznych,
prasy oraz kultury artystycznej czasów II wojny światowej1. Miesięcznik „Co
miesiąc powieść” nie był dotąd przedmiotem szczegółowej analizy, jakkolwiek na
tle całej prasy gadzinowej miał charakterystyczny własny wyraz. Był mianowicie
jedynym legalnym pismem GG w języku polskim, wypełnianym przez współ­
czesną beletrystykę powstającą pod piórami oficjalnie zarejestrowanych „pisarzy
GG”, którzy wbrew stanowisku władz Polski Podziemnej, podejmowali współpracę
z Niemcami.

Spokojne uzdrowisko  1973r., 45s.

Pensjonat pod złotym lwem  1973r., 43s.

Prześwietlone zdjęcie  1973r., 38s.

Śmierć w żlebie Kirkora  1973r., 38s.

Celny  strzał/ Śmierć przeszła obok  1973r., 45s.

Alibi  1973r., 43s.

Gang i dziewczyna  1973r., 43s.

Noc bliskiego księżyca  1988r., 46s.