Golec Józef - W Cieszynie ukończył Szkołę Ćwiczeń i Liceum Pedagogiczne. Po maturze krótko pracował jako nauczyciel w Wojkowicach Komornych koło Będzina na Śląsku. Następnie został powołany do odbycia służby w Marynarce Wojennej. M.in. odbył rejs Okrętem Hydrograficznym „Bałtyk“ na Spitsbergen w ramach Międzynarodowego Roku Geofizycznego. W 1957 osiadł na stałe w Sopocie. Ukończył wkrótce pedagogikę na Uniwersytecie Gdańskim i kilka wakacyjnych kursów dla nauczycieli rysunków prowadzonych przez profesora Władysława Lama, malarza, znawcę sztuki dziecka i autora kilku książek z tej dziedziny. Pracował początkowo w Szkole Podstawowej nr 3 w Sopocie (1957-1961), później szkole nr 2 w Sopocie (1961-1965), a następnie w Szkole Podstawowej nr 8 im. Jana Matejki w Sopocie, gdzie w latach 1965-1982 był dyrektorem. Szkołę tę, jako drugą szkołę podstawową w kraju, wprowadził do międzynarodowego zespołu Szkół Stowarzyszonych UNESCO (1973 r.). W okresie, kiedy był dyrektorem sopockiej „ósemki“, szkoła była znana z szerokiej działalności turystycznej, harcerskiej, esperanckiej, szachowej i plastycznej. Propagował uprawianie turystyki kwalifikowanej, szczególnie pieszej, osobiście prowadził kilkanaście obozów krajowych i zagranicznych. Między innymi dla swoich uczniów prowadził obóz pieszy wędrowny z Rumunii do Polski na trasie ponad 400 kilometrów. W Czeskich Beskidach pod jego przewodnictwem grupa 25 uczniów pobiła rekord szkoły w jednodniowym pieszym przejściu na trasie 52 km z Ostrawicy do Bystrzycy. Przez prawie siedem lat pełnił funkcję szczepowego w swojej szkole (1973-1979), a jego działalność w tej dziedzinie, pozbawiona politycznego charakteru, nosiła wyraźne znamiona skautingu. Jest esperantystą. Był inicjatorem i organizatorem pierwszego w Polsce Muzeum Esperanckiego w Sopocie, które funkcjonowało w latach 1972-1977. Język esperanto był nauczany w „ósemce“ jako przedmiot nieprzerwanie od 1967 do 1982 r. W tej szkole działał jedyny w Polsce Dziecięcy Teatrzyk Esperancki.