Tom I. A-Ć - 1958 r. - 1206 str

Tom II. D-G - 196 r. - 1394 str.

Tom III. H-K -  1961 r. - 1361 str.

Tom IV. L-Nić - 1962 r. - 1331 str.

Tom V. Nie-Ó - 1963 r. - 1265 str.

Tom VI. P-Prę - 1964 r. - 1477 str.

Tom VII. Pri-R - 1965 r. - 1499 str.

Tom VIII. S-Ś - 1966 r. - 1370 str.

Tom IX. T-Wyf -  1967 r. - 1484 str.

Tom X. Wyg-Ż - 1968 r.- 1495 str.

Tom XI. A-Ż. Sumplement - 1969 r. - 566 str.

Komitet redakcyjny słownika został powołany przez Komitet do spraw Kultury przy Radzie Ministrów. Prace nad słownikiem rozpoczęto w roku 1950. Początkowo słownik nosił nazwę „Słownik współczesnego języka polskiego” i pod taką nazwą ukazał się pierwszy tom, jednak po zgłoszonych uwagach, a także ingerencjach natury ideologiczno-politycznej ustalono, że słownik będzie obejmował polszczyznę od XVIII wieku. Wybór tej cezury był spowodowany konstatacją, że w epoce oświecenia dokonał się przełom w dziejach i umysłowości Polski i Polaków. Podczas pracy nad słownikiem korzystano z kartoteki cytatów liczącej ok. 7 milionów kart.

Słownik wydany był w 11 tomach (dziesięć plus suplement) w okresie od 1958 do 1969. Pierwsze tomy wydane zostały przez wydawnictwo Wiedza Powszechna. Ponieważ cieszył się niewielkim zainteresowaniem, zmieniono wydawnictwo na Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Wydawnictwo sprzedawało poszczególne tomy drogą subskrypcji, a nakład wyniósł ok. 26 tys. egzemplarzy, przy czym nakład poszczególnych tomów był różny i osiągał nawet 30 tys. egz. – liczba mniejsza niż liczba bibliotek w tamtym czasie. Cena pojedynczego tomu była wysoka i wynosiła ok. 200 zł za egzemplarz. Na podstawie tego słownika przygotowano również krótsze wydania trzytomowe i jednotomowe, w tym Mały słownik języka polskiego S. Skorupki, H. Auderskiej i Z. Łempickiej.